Vida ve cıvata, genellikle metalden yapılmış ve dış yüzeylerinde diş adı verilen sarmal yapı ile karakterize edilen bağlantı elemanları türüdür. Vida ve cıvatalar, eşleşen parçada yer alan benzer bir iç dişe sahip delikle birleşerek malzemeleri sabitlemek için kullanılır.

Vidalar kendi kendine diş açarlar. Döndürülen vida, malzemeyi keserek sabitlenmiş malzemeleri bir araya getirmeye ya da çekilmesini önlemeye yardımcı olan bir iç diş üretir. Çeşitli malzemeler için üretilmiş farklı vida türleri vardır. Kullanıldıkları malzemeler arasında ahşap, sac ve plastik bulunur.

Vida, merkezi şaftın çevresine sarılı eğik bir düzleme sahiptir. Bu eğik düzlem ayrıca, malzemeye doğru itilirken şaftla sarmalın bir noktada birleşerek bir kama oluşturduğu yapıdadır.

Bazı vida dişleri, genellikle iç dişe sahip bir somunun iç dişleri ile eşleşecek şekilde tasarlanmıştır. Diğer vidalar, yerleştirildikleri daha yumuşak bir malzemede sarmal bir oluk oluşturacak şekilde tasarlanmıştır. En yaygın kullanım alanları, çeşitli nesneleri bir noktada konumlandırmak ve bir arada tutmaktır.

Vidaların bir ucunda, genellikle farklı bir aletle döndürülmelerini sağlayan bir kafa bulunur. Bu aletlerin en yaygın örneği bir tornavida ya da anahtardır. Kafa bölgesi genellikle vida çapından daha geniştir. Bu durum vidanın kendi boyundan daha ileri gitmesini engeller ve bir yatay yüzeyi sağlar.

Tabii ki istisnalardan bahsetmek de mümkündür. Bir taşıyıcı vida, vida diş çapına eşit ya da daha küçük bir kafası olabilir. J-cıvata, ankraj cıvatası olarak hizmet etmek üzere, J şekilli bir kafaya sahiptir ve betona gömülebilir.

Vidanın kafa ile uç arasındaki bölümüne şaft denir. Bu şaft tamamen ya da kısmen dişlere sahip olabilir ve her diş arasındaki mesafeye adım ya da hatve denir.